برای همه انهایی که بی تقصیرند:                           

تقدیم به چشمهایی که در راه ماندند و دلهایی که انها را راندند.         

تقدیم به اشک هایی که غرورشان شکست و عهد هایی که کسی انها را نبست.

زندگی شیبی ست. عشق سیبی ست. و وای بر حال انکه در عشق پایبند نظم و ترتیبی ست.واما تو: قرار نبود ان وقت های تو جایشان را با ایت وقت های من عوض کنند.قرار نبود عشق هم مثل گیلاس بوسه عیدی و تعطیلات تابستان اولش قشنگ باشد.قرار نبود کسی سخنش باشد بگوید : دوستت دارم.

قرارنبود کسی به هوای نشکستن دل دیگری بماند. قرار بود هر کسی به هوای نشکستن دل خودش بماند. قرار نبود هر چه قرار نبست باشد. قرار تنها بر بیقراری بود و بس. گمان نمیکنم گناه من سنگین تر از نگاه تو باشد اما یقین دارم که کودک دلت کمتر از پیش بهانه لالایی های شغر گونه ام را می گیرد . مهم نیست. فقط یک چیز یاد همه بماند .اگر اتفاقی که نباید بیفتد  افتاد تنها برایت می نویسم خودت خواستی تقصیر من نبود.                                      

زیر سایه امن ترین سایه بان هستی دلواپس دلواپسی های یکدیگر باشیم.